Breek 'n tegniek om die oppervlak van vleis, pluimvee of ander items te vog, met pandruppels, voorraad, botter of enige ander vloeistof. Benewens die byvoeging van vog, voeg die bors smaak (ten minste tot die mate waarin die rioolvloeistof smaakvol is) op die vleisoppervlak.
Bors word gewoonlik bereik deur 'n borselborsel te gebruik om die vloeistof aan die vleis toe te dien. Dit word bereik deur die borsel in die vloeistof onder die pan te dompel en dit op die vleis te borsel.
'N Rommelbol is nog 'n manier om dit te doen. Soos 'n groot oogdruppel, is 'n rommelbol dalk meer doeltreffend as 'n kwas om die vloeistof uit die bodem van die pan te onttrek, maar nie noodwendig beter om dit op die oppervlak van die vleis te herverdeel nie. Daar is dus 'n afhandeling.
Uiteindelik verkies ek 'n kwas, hoofsaaklik omdat dit makliker is om skoon te maak as 'n gloeilamp. Die kwas is ook meer veelsydig, aangesien jy dit ook as 'n banketborsel kan gebruik. AANGESIEN dat daar geen bykomende gebruike vir 'n bultbul is wat in gedagte kom nie.
Jy kan ook 'n borsellepel gebruik, andersins bekend as 'n lepel.
Daarbenewens verkies sommige sjefs glad nie om te basta nie, want dit vereis elke keer die deur van die oond oop, wat die oondtemperatuur verlaag en die kook vertraag. Daar is sekerlik waarde aan hierdie argument.
Nog iets om te oorweeg, is watter eienskappe die buitekant van jou gebraaide vleis of pluimvee wil hê. In die geval van 'n gebraaide hoender, is 'n krokante vel waarskynlik een van die hoofredes om dit in die eerste plek te rooster, anders as om dit op 'n ander manier te kook.
Daarom kan enigiets wat jy doen, dalk geneig wees om te meng met die krisis van die vel, teenproduktief.
Op sommige maniere is bastering een van die dinge wat mense dink hulle moet doen om te kook, soos om 'n sop te roer terwyl dit siek word, of steakslep of hamburgers op die rooster slaan.
Alhoewel dit lyk of dit 'n doel het, is hierdie soort werk baie belangrik vir die kok om senuwee-energie vry te laat, en dit is nie net onbehulpsaam nie, maar belemmer aktief die produksie van goeie kos. Die realiteit is dat 'n groot hoeveelheid kosse 'n glas wyn in die sitkamer moet drink terwyl die kos alles op sy eie kook.
Nog 'n teorie rondom bastering is dat dit uit 'n era kom wanneer varkvleis gewoonlik gekook is tot 'n punt wat ons nou as oorgekook beskou. Die gevolglike droëvark het ongetwyfeld baie kokke gelei om te glo dat hulle alles in hul vermoë moes doen om vogtigheid te behou.
Die realiteit is natuurlik dat 'n bietjie vet of vloeistof oor die oppervlak van die gebraai geen effek op die vogtigheid van die binneland het nie. Waarheid word gesê, 'n versigtige kok kan goeie resultate behaal wanneer vleis gebraai word deur goeie vleissnitte met baie marmering te kies , en strewe na 145F vir varkbraai en 135F vir beesvleis. Kyk hoe om vleis te braai vir meer inligting.